Krzysztof Ożarski

Krzysztof Krejckant Ożarski ( 1939 ? 2014 )

Spod wyciągniętej ręki:

trawy piją światło

w gałęziach

pełga kopeć zmroku

Niepoznane przeszło.

Jeszcze kołysze się furtka

Bardzo lubię ten wiersz mego przyjaciela. Furtka się jeszcze kołysze.

Co otwiera? Jakie zaświaty? Światy jakie. Daj Boże, żeby najlepsze z możliwych.

Krzysztof Krejckant Ożarski ? poeta osobny- zmarł 18 stycznia. Szuka tych światów za furtką.

Magia pamięci

Krzysztof Krejckant Ożarski ośmielił się przełamać ?wstydliwość? uczuć już w wieku ?polirycznym?. Debiutował po pięćdziesiątce, mając pełne szuflady tekstów pisanych wcześniej i - co lepsze - łaskawość muz, które pozwalają mu na dalsze pisanie.

Sytuacja taka daje także krytykowi możliwość prześledzenie w tej twórczości charakterystycznej dlań tektoniki: wiersze dawne bowiem winkrustowane są - bez naruszania jednolitości stylistycznej - w wiersze nowe. Zwornikiem gwarantującym ową jedność jest zjawisko, które za Diltheyem możemy nazwać ?przeżyciem pokoleniowym.? Charakterystyczne dla lat 60. (a pierwsze teksty Ożarskiego z tych lat są pomieszczane w tomikach) było gwałtowne (po epoce socrealistycznej ascezy), pospieszne uzupełnianie literackiej kompetencji.

W panoramie polskiej poezji współczesnej zajmuje K. Krejckant Ożarski pozycje outsiderskie, nie znaczy to jednak, że ów outsideryzm spycha go na marginesy życia literackiego . Jest to bowiem propozycja poetycka zasługująca na uwagę i szacunek odbiorcy. Zakorzenienie w kulturze (częste odwołania do muzyki, plastyki, historii) poszerza formułę tak modnej dziś intertekstualności, wymagając od Czytelnika nie tylko znajomości polskiego kanonu literackiego, ale też podstawowych faktów z ogólnie pojętej paidii (wykształcenia), które ? przyznajmy - prezentuje się raczej mizernie w tych ?czasach marnych?.

Nie chciałbym, aby ta formuła, to pierwsze rozpoznanie krytyczne, wpisywało Ożarskiego w etykietkę ?poezji kultury?. Paradoksalnie bowiem (przy niekwestionowanej sferze odwołań kulturowych) poezja ta charakteryzuje się rzadką dziś cechą eksponowania ?urody życia?, sensualizmem na tyle ?prywatnym?, że tworzącym szyfry osobnicze, notacje zdarzeń, do których klucz odnaleźć można przede wszystkim w biografii poety. Poetyckie ?Ja? bytuje w ?polnej ojczyźnie? (tytuł jednego cyklu), po którym pędzi ?dzieciństwa bryka?, zaś same pola są ?trybularzem nozdrzom?. To pamięć pozwala na powrót w mityczne czasy rozświetlane wątłym płomykiem karbidówki, w niezapomniane czasy ?antonówek na zimę w skupieniu zrywanych? w ?kurzu zapach na piaszczystej drodze?. A przecież to, co prywatne, pragnie być legitymowane kulturowo, pragnie ze strefy Ousis dojść do Nous.

Przytoczmy wiersz, z którego wyprowadzono tytuł całego tomiku:

Wyobraźnia w ogrodzie

albo przywołanie Racheli

Dotykam płotu starości

Ktoś w żółciach brunatnych

ścichłych zieleniach

przygasłych pąsach:

światło, scenograf wśród rekwizytów

pięknej pory;

gdyby wiatr wszedł z nutami -

Dzikiego wina szalem powiewa

od pól spiesząca

z karczmy

Ten model poezjowania: ?przeżycia? - ?lektury? jakże pięknie oddany jest w miniaturze Postscriptum na łące Kiełbień

Jak pachniesz trawo

Czym dotykasz!

- pokruszoną radością

brzegiem strony

za szybko czytanej!

Mniemam - chyba słusznie - iż nadszedł czas na czytanie ?stron? kilku już tomików poetyckich Krzysztofa Krejckanta Ożarskiego.

Henryk Pustkowski

____________________________________________________________________

Krzysztof Krejckant Ożarski, Przywołania, Fundacja Sztuki na Rzecz ?Integracji? Warszawa 1999.

Krejckant-Ożarski, Krzysztof urodzony 02 09 1939 w Tomaszowie Mazowieckim- zmarł 18 stycznia w Łodzi

Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Łódzkiego. Wieloletni pracownik łódzkich bibliotek. Członek Związku Literatów Polskich.

Laureat konkursów: Konkursu Poetyckiego o Nagrodę ?Jesiennej Chryzantemy? (Płock, 1994), Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. Wł. Broniewskiego ?O liść dębu? (Płock, 1996), Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. B. Leśmiana (Zamość, 1998) -I nagroda, Konkursu Poetyckiego ?O Laur Tarnowskiej Starówki? (Tarnów, 1999).

Debiut poetycki w Integracjach (1994): wiersz ?Mokre słońce Roztocza? (1994).

Opublikował tomiki wierszy: ?Pnącze lata: erotyki, przekłady? (1995) ; ?Egzystencje? (1996) ; ?Cisza ziół? (1997) ; ?Wątki : osiem rapsodów? (1998) ; ?Pierwsza kwadra płaczu? (1999) ; ?Przywołania? (1999) ; ?Kołysze się furtka? (2000). Liryka rosyjska, antologia (przekłady) (2007)

Publikował w czasopismach: Integracje, Kronika, Sycyna.